Görevimiz tehlike filmlerinde gördüğümüz casusların, aşkının peşinde koşması gibi bir tehlike değil elbette. Ya da kutsal kâse peşinde koşan Indiana’da değil tehlikenin tanımı. Macera peşinde koşarken hem para ve hem de sevda sahibi olmak sadece filmlerde oluyor zaten.
Hayatımız boyunca bir kalbin peşinde esir oluruz. Esas kız bazen bize kıpkırmızı elmadan bir ısırık tattırır ve kendi hayal âlemine daldırır. Bazen de ab ı hayat suyundan bir yudumla esir eder kendine.
Esaret; zincirler ya da prangalarla değil gönül bağıyla olur bu zindanda. Ahmet Arif gibi hasretinden prangalar eskittirir adama. Burada tek bir kıstas belirler hayatımızı. Kalbimiz doğru insanı söyler mi, doğru insanı bize tarif eder mi. Hepsi bu.
Yanında kalmak için ömrünü vereceğin insanın gitmek için binlerce nedeni olur zamanla. Bazen bu neden, “Bu şehre ait olamadım. Burada kalmak için bir nedenim olsa keşke” ya da “Etrafımda güvenebilecek kimse kaldı mı.” olur. Ancak kalmak için sebebe ihtiyacımız var mı? Aşk yetmez mi bizi bir arada tutmaya.
Gidenin ardından ne yapmak gerekir ki tekrar sana dönsün yüzünü. Aşkını itiraf etmek yeter mi? Esas kızı döndürmek için daha derin bir sırrımızın olması mı gerek yoksa. Tüm hikayelerin, şiirlerin kederli kahramanı gidenler değil, gidenlerin ardından bekleyendir. Bekleyen her daim kalır, onun ayak izlerini arar el yordamıyla. Ama bilse;
Hayatlar sadece HOŞÇA KAL’dan ibarettir..
……
Oysa herkes öldürür sevdiğini
Kulak verin bu dediklerime
Kimi bir bakışıyla yapar bunu
Kimi dalkavukça sözlerle
Korkaklar öpücük ile öldürür
Yürekliler kılıç darbeleriyle
Kimi gençken öldürür sevdiğini
Kimi yaşlı iken
Şehvetli ellerle boğar kimi
Kimi altından ellerle
Merhametli kişi bıçak kullanır
Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur
Kimi yeterince sevmez
Kimi fazla sever
Kimi satar
Kimi de satın alır
Kimi gözyaşı döker öldürürken
Kimi kılı kıpırdamadan
Çünkü herkes öldürür sevdiğini
Ama herkes öldürdü diye ölmez
https://www.youtube.com/watch?v=XPC7La-244E
