Rakı masasında neden çın, çın yaparak kadehleri birbirine çarparız diye sordum bizimkilere,
Gelen cevaplar;
“Burada olmayanlar için.”
“Kulağımıza hoş bir seda gelmesi için.”
“Ortamda keyif aldığın için.”
…
Ama en güzel yorum annemden geldi. “ Masaya keyif almak için otururuz, keyif aldığın anları da sevdiklerinle paylaşmak için kadehini kaldırırsın ve onlarla anı paylaşırsın..”
Ne kadar güzel bir yorum değil mi?
Bundan daha güzel an ise birkaç saat önce bir abimden geldi. Kızıyla masada hayatı paylaştıkları bir resimlerini göndermişti. Hayata yeni başlayana, hayatın çemberinden geçen bir adamın yaşadıklarını paylaştığı bir anı. Ne kadar hoşuma gitti bir bilseniz.
Yıllar önce bizim muktedir, kulüp rakısına atıfta bulunarak, iki ayyaş bu memleketi kurdu demişti. Doğrudur, iki ayyaş içki masasında bu memleketi kurdu, cumhuriyeti ilan etti, ardından devrimleri yaptı, olmayan bir toprağı vatan haline getirdi. Toprakları şad olsun.
Sonra alkole karşı olanlar muktedir oldu. Ülkeyi ortaçağ karanlıklarına mahkûm etti.
Sormak gerek, içen mi daha ahlaklı, yoksa içmeyen mi?
Neyse bu yazının konusu uzun adam değil. Onu kendi çamurunda bırakalım.
Konumuz bizim cenah, içmeyi bilen, sofra adabını bilen, insan doğasını konuşabildiğin insanlarla dolu masalara.
İçmeyi bilmeyen içemez, dokunursan yanarsın dediğimiz bir içki nelere kadir değil mi?
Herkese afiyet olsun.
Şerefinize,
